Przewlekłość postępowania sądowego

Utrzymująca się stosunkowo wysoka statystyka przegrywanych przez Polskę spraw dotyczących przewlekłości postępowania przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka pomimo zmiany ustawy o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179 poz 1843 z zm. zwanej dalej: skargą), nasuwa pytania, gdzie tak naprawdę leży problem jeśli chodzi o istotę zrozumienia przewlekłości postępowania i pojęcie „prawa do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie”, co jest zagwarantowane w art. 45 ust 1 Konstytucji (Dz. U. 1997 Nr 78 poz. 483) i art. 6 ust 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz. U. z 1993 r. poz. 284 z późn zm).

W Polsce wprowadzenie ustawy o skardze miało być między innymi skutecznym środkiem odwoławczym w rozumieniu art. 13 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, co miało oddziaływać na ograniczenie napływu spraw „przewlekłościowych” do Strasburga. Czas pokazał, że ani wprowadzenie 15 lat temu ustawy, ani wydanie głośnego wyroku pilotażowego z 7 lipca 2015 r (Rutkowski i inni przeciwko Polsce skargi nr 72287/10, 13927/11, 46187/11) nie wpłynęło na zmianę podejścia do problematyki przewlekłości postępowania.  W orzecznictwie ETPCz w dalszym ciągu podnosi się dokładnie takie same zarzuty wobec orzeczeń wydawanych przez sądy, jak te, które pojawiały się po wprowadzeniu ustawy kilkanaście lat temu. Przede wszystkim chodzi o zbyt niskie rekompensaty, fragmentaryczne spojrzenie na sprawę i nadmierny formalizm.

Szkolenie zaprezentuje standardy wieloletniego orzecznictwa ETPCz wobec spraw dotyczących naruszenia art. 6 ust 1 Konwencji i podejścia                                            krajowego do aspektu przewlekłości postępowania.