Kredyty frankowe wciąż wywołują ogromne rozbieżności w polskiej praktyce orzeczniczej. Większość z nich łączy się ze stosowaniem tu przepisów o niedozwolonych postanowieniach umownych. Jest to konstrukcja przeniesiona do polskiego systemu prawnego z dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich 93/13 „w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich” z dnia 5 kwietnia 1993r.. Prawo unijne nie dokonało harmonizacji postępowań mających zastosowanie do oceny potencjalnie abuzywnych postanowień umownych, a zatem postępowania te należą do porządku krajowego państw członkowskich, pod warunkiem jednak, że będą spełniały kryteria wskazane w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE.
Powyższe oznacza konieczność szerokiego uwzględnienia dorobku orzeczniczego zarówno TSUE jak i polskiego SN, przynajmniej w ramach konsumenckiego wariantu sporu frankowego. Jest to uzasadnione tym bardziej, że w ostatnim okresie oba organy jurysdykcyjne wydały kilka istotnych rozstrzygnięć dotyczących problematyki kredytów walutowych. W ramach webinarium zostaną bliżej omówione najnowsze orzeczenia TSUE i SN wraz z oceną ich możliwego wpływu na polską praktykę orzeczniczą w sprawach frankowych.
Analizie zostaną poddane następujące orzeczenia:
• Wyrok TSUE z dnia 29 kwietnia 2021r. (C-19/20) – drugie „polskie” orzeczenie w sprawie frankowej. Trybunał odniósł się tu do możliwości utrzymania częściowej skuteczności postanowienia stanowiącego warunek nieuczciwy, nieważności umowy zawierającej warunki nieuczciwe, jak też skutków zawarcia umowy zmieniającej umowę zawierającą warunek nieuczciwy;
• Wyroki TSUE z dnia 10 czerwca 2021r. (C‑609/19 oraz C‑776/19 do C‑782/19) – Trybunał szeroko omówił tu problematykę przedawnienia roszczeń wywodzących się z Dyrektywy 93/13, jak też zasadę przejrzystości materialnej w umowach kredytu denominowanego w walucie obcej.
• Postanowienie TSUE z dnia 10 czerwca 2021 r. (C‑198/20) – Trybunał omówił podstawowe zasady ochrony konsumenta na podstawie Dyrektywy 93/13/
• Uchwała siedmiu sędziów SN z dnia 7 maja 2021r. (III CZP 6/21) – Sąd określił zasady rozliczeń stron w razie stwierdzenia braku związania umową oraz wskazał moment właściwy dla rozpoczęcia biegu przedawnienia roszczenia restytucyjnego kredytodawcy. Przedstawił szeroką charakterystykę sankcji z art. 3851 k.c. oraz skutków abuzywności poszczególnych postanowień umownych dla całej umowy kredytu frankowego;
• Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2021 r. (III CZP 11/20) - Sąd określił podstawowe zasady rozliczeń stron w razie stwierdzenia braku związania umową, w szczególności możliwość zastosowania teorii salda i teorii dwóch kondykcji;
• Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2020r. (III CZP 87/19) – Sąd omówił procesowe sposoby realizacji żądań kredytobiorców frankowych, zwłaszcza w kontekście zależności między brakiem związania w rozumieniu art. 3851 k.c. i nieważnością bezwzględną.
Bądź na bieżąco
Zapisz się na Newsletter!
Zapytaj o ofertę na szkolenie specjalnie dla twojej firmy (jako szkolenie zamknięte)
Zapytaj o ofertęSkontaktuj się z nami aby dopytać kiedy będziemy to szkolenie organizować ponownie
Wyślij zapytanieMasz pytania? Zadzwoń lub napisz!
Ogólna infolinia: 801 04 45 45
Szkolenia:
PL-szkolenia@wolterskluwer.com
Szkolenia Progman:
szkolenia.progman@wolterskluwer.pl
Szkolenia Kancelaria Notarialna:
PL-szkolenia.zam@wolterskluwer.com
